ကြၽန္မ ဘေလာ့ေလးလုပ္တာ ႏွစ္လ နီးပါးရွိေတာ့မယ္။ ဘေလာ့ေလးကို ေကာင္းေကာင္း၊ ခ်ာခ်ာ ပုံမွန္အားေပးေနတဲ့ စာဖတ္သူ ပ်ိဳေမညီအစ္မေတြ ရွိလို႕ အရမ္းကို ဝမ္းသာမိပါတယ္။

ကြၽန္မက ေက်ာင္းတက္ေနဆဲမို႕ မုန္႕ဖိုးပဲဖိုးရေအာင္ ASEAN-Korea org မွာ weblog correspondent အေနနဲ႕လုပ္ပါတယ္။ (အထင္မၾကီးၾကပါနဲ႕ ပေရာဂ်က္က ေဖေဖာ္ဝါရီအထိသာ) Bloggers ကို နားနဲ႕စ သိတာက အလုပ္ေလွ်ာက္ေတာ့ blogspot ရွိလားလို႕ေမးတယ္။ အဲတုန္းက ရွိဘူး။ ဖဘမွာ ေရးတဲ့ ကိုယ့္ရဲ့ notes ေလးေတြကိုထုတ္ျပရတယ္။

စေတြ႕ဖူးတာ ေလႏုေအး ဘေလာ့ ပါ။ သူငယ္ခ်င္းက သူ႕ အေဖအေၾကာင္း ေလႏုေအး ဘေလာ့ မွာေရးထားတာေလး ကို ဖဘမွာ tag ထားတာနဲ႕ ဝင္ၾကည့္ျဖစ္တာ။ အဲဒီတုန္းက ေရးဖို႕အစီစဥ္ရွိဘူး။ ခက္တယ္ထင္လို႕။ အဲဒီ အစ္မရဲ့ ဆိုက္ေလးကို ဝင္ၾကည့္ရင္း ဘာေတြ႕လည္း ဆိုေတာ့ မမပန္ဒိုရာ ရဲ့ ပတ္ဘလစ္ေရကူးကန္က ဝတ္လစ္စလစ္ငါးေလးတစ္ေကာင္ကိုသြားေတြ႕တယ္။ အရမ္းၾကိဳက္တာ။

အဲဒီထဲက ပိုးဝင္သြားတယ္ဆိုရမယ္။ ဗိုက္ဆာရင္ myanmar food house နဲ႕ မမအိုင္အိုရာ ၊ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အေၾကာင္းေလးေတြကို ရင္ထဲေရာက္ေအာင္ ေရးႏိုင္တဲ့ ကိုညီလင္းသစ္ (လူဆိုး ႏွင့္ သူခိုး အရွုပ္ေတာ္ပုံ)နဲ႕ မမသက္ေဝ (ခ်စ္ျခင္းအစ...) ခရီးသြား ေဆာင္းပါးေလးေတြ ေရးတတ္တဲ့ မေခ်ာ ရဲ့စာေလးေတြကို ဝင္ၾကည့္ျဖစ္တယ္။ ဂငယ္ရဲ့လြယ္အိတ္ လည္း ၾကိဳက္တယ္။ လူငယ္ဆိုေတာ့ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႕။

စလုပ္ေတာ့ ဂ်ဴလိုင္ ၃ ရက္ ... ျမန္မာျပည္ကို လြမ္းတာေလးေတြ ေရးမယ္ဆိုျပီး love2myanmar လို႕ေပးလိုက္တယ္။ ဘာေရးရမယ္လည္းမသိ။ ရသကဗ်ာေတြလည္း မေရးတတ္။ ျဖစ္တာပ်က္တာေလးေတြ ေရးမယ္ဆိုေတာ့လည္း ဘဝက ထူးထူးျခားျခားရယ္မရွိ။ ဒီေတာ့ ကိုယ္ဖတ္ထားတာေလးေတြ ေရးမယ္ေပါ့။ အားရင္ လွဖို႕ပဖို႕ ကို ရွာဖတ္တတ္တယ္။ ေရးတာ သုံးပုဒ္ေလာက္လည္းေရာက္ေရာ၊ သတိထားမိလာတယ္။ ေနပါဦးလို႕ ကိုယ္ေရးတာ love2myanmar နဲ႕လည္းလားလားမွ မဆိုင္ပါလားလို႕။ ဒါနဲ႕ thanakhargirl လို႕ ေျပာင္းလိုက္တယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ English တဝက္ ျမန္မာ တဝက္... ဟက္ေကာ့ၾကီး။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ "သနပ္ခါးေမ" ဆိုျပီး အတည္ျဖစ္သြားတာ အခုထိပါပဲ။

စိတ္ထဲရွိရာကို ေရးခ်င္သလိုေရးတတ္တဲ့ မမကြန္ ကိုေတြ႕တဲ့ေန႕က ကြၽန္မ ဘေလာ့ေလးရဲ့ တစ္ဆစ္ခ်ိဳးပါပဲ။ မမကြန္ စီေဘာက္စ္ မွာ ေမာင္ႏွမေတြ အရမ္းကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေျပာၾကတာ။ မမေပါက္၊ မမပြင့္၊ မ rita ၊ မ နည၊ n n၊ ကိုခင္၊ CV၊ N/A၊ ေမာင္ေရခဲ၊ strike ၊ မူးစိ၊ မဗ်စ္၊ မSSM၊ မပူးပူး လို ေမာင္ႏွမေတြ အမ်ားၾကီးရတယ္။ အားေပးတယ္။ ေဝဖန္ေပးတယ္။

ေနာက္ေရးရင္း၊ ဖတ္ရင္း ၾကည္ၾကည္ရဲ့ ဒိုင္ယာရီ (ကၽြန္မ ေၾကာက္တဲ႔ ဗီယက္နမ္ : ရီရေအာင္လားဟယ္)၊ မိုးခ်ိဳသင္း (ပဲထုပ္ကေလး ကြီနီ)၊ my favourite place in little pigeon hole ကို ႏွစ္သက္သေဘာက်မိျပန္ပါတယ္။ ကြၽန္မ သိပ္သေဘာက်တဲ့ ဘေလာ့ဂါ အစ္မေတြ (ဥပမာ မမအိုင္အိုရာ၊ မမသက္ေဝ၊ မေခ်ာ) ကြၽန္မဆီလာရင္ အရမ္းေပ်ာ္တယ္။

အသစ္ခင္မင္ခြင့္ရတဲ့ ဘေလာ့ဂါ ညီအစ္မေတြ (မညယံ၊
PV၊ ကန္ဒီ၊ ဘရဏီ၊ မိစံ၊ Mon Petit Avatar ၊ မအင္ၾကင္းသန္႕ ) အားလုံးစာေရး ေကာင္းၾကတာပဲ။ စာေရးမညက္တာက ကိုယ္၊ ျပန္မၾကည့္ရင္ အမွားဘရပြနဲ႕။ (ရွက္စရာ) ကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္လွန္ေထာင္းရရင္(မမကြန္ ဆီက ေမာင္ႏွမေတြ ေတာ့ သိၾကပါတယ္) ကြၽန္မက ျမန္မာလို မ႐ိုက္တတ္ဘူးရွင့္။ Burglish test Engine ကို သုံးတာ အခုခ်ိန္ထိပါပဲ။ ဒါေလးကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ စာရင္းထဲထည့္ရမယ္။

သနပ္ခါးေမ ဘေလာ့ေလးကို ဘေလာ့စာမ်က္ႏွာ မွာ တစ္ေနရာစာ ေဝမွ်ေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ေစတနာနဲ႕ျပဳျပင္ အၾကံေပးေပးတဲ့ ဘေလာ့ဂါညီအစ္မေတြနဲ႕၊ ႏႈတ္ဆက္စကားေလးထားလို႕ျဖစ္ေစ၊ တိတ္တိတ္ေလးျဖစ္ေစ လာေရာက္ဖတ္႐ႈသြားတဲ့ စာဖတ္သူေတြ အားလုံးကို အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္လို႕။



(၂၀၁၁ ဩဂုတ္ ၃၀တြင္ က်ေရာက္မည့္ ဘေလာ့ Day အမွတ္တရ)