ဘေလာ့ဆိုတာ ဘေလာ့ဂါေတြ အတြက္ေတာ့ ခံစားခ်က္ေတြ၊ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ၊ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ေတြ၊ အေတြ႕အၾကဳံေတြနဲ႕၊ မွတ္သားထားတာ၊ ဖန္တီးထားတာေလးေတြကို  ေဝမွ်ရင္း မွတ္ေက်ာက္ တင္ထားတဲ့ ျပတိုက္ေလး တစ္ခုရယ္လို႕ခံစားမိပါတယ္။

ပံုျပင္တိုေလး တစ္ပုဒ္မွာ လူတစ္ေယာက္က ဘုရားသခင္ကို ေမးတယ္တဲ့၊.. ငရဲဆိုတာ .. နတ္ျပည္ဆိုတာ .. ဘယ္လိုလဲ သိခ်င္ပါတယ္ေပါ့။ ဘုရားသခင္က သူ႕ကို အခန္းတစ္ခန္းကို ေခၚသြားတယ္။ အဲဒီအခန္းထဲမွာ စာပြဲရွည္ၾကီးနဲ႕ စားစရာအျပည့္၊ လူေတြရွိၾကတယ္၊  စားဖို႕က် ဧရာမဇြန္းရွည္ၾကီးေတြကို လက္ေမာင္းကေန လက္ဖ်ံထိ တြဲခ်ည္ခံထား ၾကရပါတယ္။ လက္တျပန္မကရွည္တဲ့ ဇြန္းရွည္ၾကီးေတြကို ေပးထားေတာ့ ထိုသူေတြခမ်ာ ဘယ္လိုမွ ဇြန္းကို ကိုယ့္ပါးစပ္နားဆီ ေရာက္ေအာင္ သယ္မရျဖစ္ေနၾကျပီး စိတ္ဆင္းရဲေနၾကရရွာတယ္။ ဒါက ငရဲလို႕ ေခၚတယ္လို႕ ဆိုတယ္။

ဒါနဲ႕ ဘုရားသခင္က ေနာက္တစ္ခန္းကို ဖြင့္ျပျပန္တယ္။ ေနာက္တခန္းမွာ က်ေတာ့ လူေတြ အကုန္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ စားေသာက္ေနလိုက္ၾကတာ။ ဒီ အစားေသာက္ေတြနဲ႕ စားပြဲ အရွည္ၾကီးရယ္ ဒီဇြန္းေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ လူေတြက ကိုယ္တစ္ေယာက္စာ စားဖို႕ထက္  သူ႕ကို ကိုယ္ကခြံ႕၊ ကိုယ့္ကို သူကခြံ႕နဲ႕ အခ်င္းခ်င္း ႐ိုင္း႐ိုင္းပင္းပင္းနဲ႕ အတူတူ စားေသာက္ေနၾကတာ။ ဒါက နတ္ျပည္လို႕ေခၚပါတယ္တဲ့။

အဲဒီပုံျပင္ေလးလိုပဲ ဘေလာ့ဂါေတြဆိုတာ ေဝမွ်ျခင္းေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကသူမ်ား မဟုတ္ပါလား?

(ကန္ဒီနဲ႕ မိစံ ေရ၊ ဖြင့္ဆိုဖို႕ ဉာဏ္က ဒီေလာက္ပဲမွီတယ္ကြယ္။ ဒီမွ်နဲ႕ပဲ ေက်နပ္ၾကပါေနာ္)
 အေႂကြးကင္းသြားလို႕ စိတ္ခ်မ္းသာ ...



ပံုျပင္ေလးကိုRabbi Scheinerman  ေရးသားထားတဲ့ Heaven and Hell  မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။